معرفی فیلم
بعد از آفتاب (Aftersun)2020
کارگردان: شارلوت ولز
فیلمی ریتمی کند و ساده و دلنشین دارد. البته اگر حوصله دیدن و تماشایش را داشته باشید و در میان سکانسهای نامنظمش دوام بیاورید. چیزی که در فیلم به چشم من امد نحوه فیلمبرداری فیلم و زاویه قرار گرفتن دورین است. هم زمانی که فیلم توسط فیلمبردار روایت میشود و هم زمانی که فیلم از دوربین دختر روایت میشود. در اولی زاویههای خاص و حقیقی فیلمبرداری میشود و در حالت دوم کاملا غیر حرفهای و واقعا از زاویه دید یک دختر یازده ساله.
نکته دوم نحوه روایت فیلم بود.یا نحوه روایت داستان. هر چند داستان کاملا مشخص است که پدری به همراه دخترش برای گذراندن تعطیلات به ترکیه رفتهاند و از سفرشان لذت میبرند؛ اما نحوه روایت رویدادها هر چند در ابتدا فکر میکنید مرتب است اما کمی که میگذرد متوجه میشوید سیر زمانی به هیچ وجه منظم نیست. بلکه قطعاتی از خاطرات سفر است. سفری که حالا دو دهه پس از ان ختر که حالا خودش هم سن پدرش در فیلم شده روایت میشود.
نکته سوم: در ابتدا نمیدانیم که راوی داستان الان در چه وضعیتی است اما تا پایان فیلم باید منتظر شوید تا بدانید حالا دختر تنها نشسته ودارد تلاش میکند تا پدرش را در لابلای خاطرات سفرش پیدا کند.
نمیدانم شما عزیزی را از دست دادهاید یا نه؟ امیدوارم هیچ وقت این اتفاق برایتان نیافتد اما گر چنین تجربهای را گذرانده باشد میدانید که ادم برای پیدا کردن عزیزش میرود سراغ خاطراتش. خاطراتی که در ذهن وجان مانده و گاهی نامنظم و البته بیشتر اوقات. این جستجو در میان خاطرات بجا مانده آدم را کمی به عزیزش نزدیک میکند و به او حس خوب زندگی میدهد. دختر داستان حالا سی سال دارد و تنها نشسته و به سیر و سلوکی که با پدرش داشته میپردازد.
پدری که هرچند خودش افسرده و غمگین است اما تمام تلاشش را میکند تا سفری شاد برای تنها دخترش بسازد. ارتباط این دو سخت است اما دختر ساده و بی آلایش دارد زندگی را تجریه میکند. وقتی که حرفهای خاص را در سرویس بهداشتی از دو دختر میشوند یا زمانی که پسری به او میگوید دوستش دارد. و ….
معنا دادن به کسی که در میان ما نیست اما در قلب و جانمان هست تنها از طریق خاطرات امکان پذیر است. وقتی فیلم تمام شد با خودم گفتم: کاش ما هم دوربین فیلمبرداری میداشتیم تا از همه عزیزانی که از دست دادهایم فیلم گرفته بودیم. حالا میتوانستیم هم صدایشان را داشته باشیم و هر چهرهشان.
فکر میکنم گاهی بد نیست دوربین را بدهید دست بچهها و از انها بخواهید دنیا و اطرافشان را از نگاه خودشان به تصویر بکشند. گاهی نگاه متفاوتی به شما ارایه میدهند.
با مهر و دوستی
امیر برات نیا
17 فروردین
