روزگار ما روزگار آسمانهای خاکستری است. روزگاری است که برای دیدن آبی آسمان باید از دل شهر سیاه و دودآلود بزنی بیرون و راهی شوی. راهی جاده و کوه و دشت. اما در این روزگار غریب گاهی هم شهر من آسمانش آبی است.
گاهی آسمان شهرمن هم آبی است
کتاب داشتن هنر نیست، کتاب خواندن هنر است.
